balıkçı ve öykücü. Öyle ki "balık türlerinin isimlerini bilmeyenler öykü yazamaz." diyecek kadar özdeş bu ikisi birbiriyle. Adalarda yaşar, balık tutar, geceleri kayıkların arasında ateş yakıp balıkçılarla içki içer. Birlikte rakı içtiği balıkçılar ancak cenazesinde onun ünlü hikâyeci sait faik olduğunu öğrenir.
Onun sayesinde ölümü ne zaman düşünsem, aklıma şu sinağrit baba gelir. "Son kuşları, son ağaçları biz gördük, çocuklar göremeyecek." diyecek kadar evrenseldir onun hüznü. Ayrıntıların insanıdır; sözlerin değil, bakışların, mimiklerin. Doğa ve insan sevgisini en yoğun bulduğum hikayecidir.